Συνέντευξη με τον Παύλο Ορκόπουλο. Όλα όσα αγαπά στην Κόρινθο αλλά και τι τον θλίβει

Ένας διάσημος και πολύ αγαπητός ηθοποιός πανελλαδικά που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κόρινθο . Πολλά έχουν γραφτεί για το μεγάλο ταλέντο του , για τον σπάνιο χαρακτήρα του , για τα επαγγελματικά του σχέδια …

Αυτή η συνέντευξη είναι ένα μικρό flash back εκεί που έκανε τα πρώτα βήματα της ζωής του , εκεί που έκανε τους πρώτους  φίλους , εκεί που γνώρισε την γυναίκα της ζωής του…  στο Συνοικισμό Κορίνθου.
Αλλά στάθηκε και αφορμή για μια μικρή κουβέντα για θέματα που μας απασχολούν σήμερα .

Ο Παύλος Ορκόπουλος απλός , ευθύς και ειλικρινής ….

Επιμέλεια : Νάνσυ Γιαννιδάκη

Κύριε Ορκόπουλε , το επάγγελμα του ηθοποιού αποτελεί πλέον παράδοση  στην οικογένεια σας … Εάν μαζευτείτε φτιάχνετε θίασο εύκολα …

Εσείς τα ξέρετε καλύτερα … (γέλια) . Στην Κόρινθο τα αδέρφια μου έχουν συγκεκριμένη δραστηριότητα πάνω σε αυτό τον τομέα (Θέατρο Περιγιαλίου). Χαίρομαι και συγκινούμε όταν μαθαίνω ότι  ο κόσμος αγκαλιάζει και εκτιμάει την δουλειά τους. Τα παιδιά , τα δυο παιδιά που έχουμε αποκτήσει με την Νίκη δεν έχουν μείνει έξω από αυτή την τέχνη. Με τον τρόπο τους την προσέγγισαν και από εκεί και πέρα θα μιλήσουν με τον τρόπο τους …

Σε ποια ηλικία αποφασίσατε συνειδητά πως θέλετε να γίνετε ηθοποιός

Δεν μπορώ να το προσδιορίσω … είναι σαν να υπήρχε πάντα . Από το Δημοτικό Σχολείο μου άρεσε να παίζω θέατρο. Από κει και πέρα γεννήθηκε η ανάγκη μέσα μου να ασχοληθώ περισσότερο με αυτή την τέχνη και μετά το στρατιωτικό και με την σύζυγό μου που είχαμε τις ίδιες ανησυχίες ήρθαμε στην Αθήνα και το σπουδάσαμε.

Γέννημα θρέμμα του Συνοικισμού της Κορίνθου. Πιστεύεται ότι πνέει ή τουλάχιστον έπνεε ένας διαφορετικός αέρας σε αυτή την περιοχή ;

Από την αίσθηση που έχω – χωρίς να θέλω να αδικήσω κανέναν – έτσι επιγραμματικά να πω πως …  είτε για θέατρο επρόκειτο , είτε για χορωδία , είτε για φιλαρμονική επανδρώνονταν όλες αυτές οι ομάδες σε μεγάλο βαθμό από την γενέτειρα μου , από την Άνω Πόλη της Κορίνθου τον Συνοικισμό.

Σας έχω συναντήσει αρκετές φορές τα καλοκαίρια να κάνετε μπάνιο στην Παραλία της Ποσειδωνίας Κορίνθου . Μια δυνατή ανάμνηση που έχετε από αυτή την παραλία…

Δεν μπορώ να έρχομαι τόσο συχνά και να έχω την επαφή που θέλω . Οι αναμνήσεις είναι πάρα πολλές … Αυτό το πλάνο συγκεκριμένα με τη θάλασσα και από πάνω τα Γεράνεια με καθηλώνει. Γιατί βλέποντας αυτό πολλές βραδιές επικοινωνούσα με τον εαυτό μου και ονειρευόμουν … Αναπολώ πολλές τέτοιες βραδιές . Και μάλιστα θυμάμαι  και με τον πατέρα σου , τον Λάκη Γιαννιδάκη έχουμε περάσει ατελείωτες ώρες στην παραλία αυτή συνομιλώντας …

Από την Παραλία Ποσειδωνίας . » Παιδικός φίλος με τον οποίο μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά, παίξαμε μπάλα στις ίδιες αλάνες, ασχοληθήκαμε με το ερασιτεχνικό θέατρο και δουλέψαμε μαζί
στις οικοδομές για να βγάλουμε το χαρτζιλίκι μας» … έγραφε ο Λάκης Γιαννιδάκης στη λεζάντα της φωτογραφίας που είχε αναρτήσει στο sfedona.gr λίγα χρόνια πριν.

Εάν μια μέρα πάτε μαζί με τα εγγόνια  σας στο γήπεδο του Συνοικισμού. Τι θα τους λέγατε;

Αυτό το γήπεδο έχε παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Εκεί ερχόμουνα σε επικοινωνία με το σώμα μου . Θυμάμαι πολύ συγκινητικές στιγμές από αυτό τον χώρο. Έπαιζα στην ομάδα του Απόλλωνα . Απόλλωνα Ασπροχωμάτων λέγαμε τότε. Και πάλι  με τον Λάκη Γιαννιδάκη έχω πολλές αναμνήσεις από αυτό το γήπεδο μιας και παίζαμε μαζί.

Στα εγγόνια μου θα μπορούσα να διηγούμαι ασταμάτητα για ώρες ιστορίες και φάσεις που έχουν διαδραματιστεί σε αυτό το γήπεδο.

Θα πηγαίνατε ως εθελοντής σε ένα προσφυγικό καταυλισμό ;

Οι πρόσφυγες είναι μέσα στην ψυχή μου  διότι εκεί που γεννήθηκα ήταν προσφυγικός Συνοικισμός. Έχω μεγαλώσει με πρόσφυγες και τους νιώθω αυτούς τους ανθρώπους.
Ναι , νομίζω πως θα πήγαινα αν μου δινόταν η δυνατότητα.

Η πολιτική με την υποκριτική τι κοινά έχουν ;

Έχουν άμεση σχέση . Η τέχνη και το θέατρο εστιάζουν σε κοινωνικές συμπεριφορές που καθορίζονται από τα πολιτικά πράγματα .

Είστε αισιόδοξος για το μέλλον ;

Είναι πολύ δύσκολες εποχές όμως πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να ακουμπάμε ο ένας πάνω στο άλλο . Η τέχνη βοηθάει σε αυτό . Η τέχνη είναι παρηγορητική και επειδή εστιάζει σε προβλήματα τέτοιας φύσεως ,  δίνει κουράγιο στους ανθρώπους . Τους παρακινεί να συνεχίσουν να παλεύουν , να διεκδικούν … ιδιαίτερα στην εποχή μας που πολλά κεκτημένα δικαιώματα καταπατούνται και εξαφανίζονται , καθιστά πιο αναγκαία την παρουσία της τέχνης άρα είναι και μεγαλύτερη η ευθύνη όσων την υπηρετούν. Φυσικά είμαι μέσα σε αυτούς .

Τι θα βοηθούσε την χώρα μας σε αυτή την χρονική στιγμή;

Δεν είναι θέμα ατομικού σχεδιασμού αλλά συνολικής στάσης των πολιτών. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε εμείς  και ποιοι είναι αυτοί που μας ορίζουν τις ζωές μας και τι ζητάμε από αυτούς. Διότι από πάνω μας κρέμεται το Διαίρει και βασίλευε διαρκώς . Και ιδιαίτερα σε αυτή την περίοδο όπου εναποθέτουμε για παράδειγμα τις ελπίδες μας σε ένα ΝΑΤΟ  , το οποίο τι ρόλο παίζει στη ζωή μας ; Να κάτσουμε να σκεφτούμε … Το ΝΑΤΟ όταν εγώ ήμουν στο στρατό διχοτόμησε την Κύπρο  , δυο χρόνια μετά βομβάρδιζε την Γιουγκοσλαβία και σήμερα εναποθέτουμε τις ελπίδες μας εκεί. Σήμερα παίζει τον Πόντιο Πιλάτο και νίπτει τας χείρας του σε σχέση με την Τουρκία. Λέει … βρείτε τα . Μα με τους Τούρκους είμαστε σύμμαχοι , δεν είμαστε στο ΝΑΤΟ; Άρα δεν υπάρχει εγγύηση συνόρων. Τελοσπάντων σε μια τέτοια λογική … να κάτσουμε όλοι να σκεφτούμε . ποιοι είμαστε και τι ζητάμε  από εμάς.  Πίσω από κάθε πρόθεση κάποιοι επωφελούνται . Ποιοι είναι αυτοί ; Είναι ο λαός ; Είναι οι εργαζόμενοι; Ποιοι;

Ένα μήνυμα Προς Κορινθίους …

Μιας και πιάσαμε τα πολιτικά … Πολλοί γνωστοί μου γνωρίζοντας ότι είμαι Κορίνθιος με ρωτούν για τα μεγάλα ποσοστά που παρουσίασε η Χρυσή Αυγή στην Κορινθία. Αυτό είναι τρομερό , δεν το περίμενα. Όπως είπα έχω μεγαλώσει με πρόσφυγες και αυτές οι εθνικιστικές τάσεις … με θλίβουν πολύ. Το κακό είναι ότι τους πρόσφυγες τους δημιουργούν αυτοί που κάνουν τους πολέμους και μετά εναντιώνονται στους πρόσφυγες .

Η Κόρινθος για εσάς …

Με την Κόρινθο έχω μια πολύ ιδιαίτερη σχέση και πώς να μην έχω . Όλα αυτά τα χρόνια  που έζησα εκεί καθόρισαν την πορεία μου στη ζωή μου. Είναι πολλά τα χρόνια που λείπω . Σαράντα χρόνια . Και αυτά τα χρόνια είναι σαν να πολλαπλασιάζουν τα χιλιόμετρα που με χωρίζουν. Όμως αντίθετα οι αναμνήσεις που έχω , τα γεγονότα και τα πρόσωπα , έρχονται πιο κοντά . Παίρνουν άλλη διάσταση και ανακαλύπτω την σημαντικότητα αυτών που έχω ζήσει με την δύναμη των συναισθημάτων.  Αναφέρομαι στις ευεργετικές ιδιότητες της απόστασης αυτής .Συχνά ανατρέχω στα χρόνια που έμενα στην Κόρινθο γιατί με χαλαρώνουν,  με ηρεμούν και με τη βοήθεια της συζύγου μου που έχουμε πολλά κοινά να σκεφτούμε για την ιδιαίτερη πατρίδα μας.