Ο Κωνσταντίνος Δαλάκας ξεκίνησε να σπουδάζει Μηχανολόγος Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 2008 και βρέθηκε γρήγορα να αναζητά νέες τεχνολογικές λύσεις στην εξέλιξη της βιομηχανίας στον χώρο των Μη Επανδρωμένων Οχημάτων, των γνωστών σε όλους μας drone.
Μια παγκόσμια αγορά που βρίσκεται σε πορεία ραγδαίας ανόδου αφού, ενδεικτικά, μόνο στις ΗΠΑ περισσότερα από 770.000 Μη Επανδρωμένα Οχημάτα (σ.σ drone) έκαναν αίτηση για να καταγραφούν από την αμερικανική ΥΠΑ τους τελευταίους μήνες ενώ, σύμφωνα με πρόσφατη δήλωση του διοικητή της Υπηρεσία Michael Huerta, 3.5 εκατομμύρια καταγεγραμμένα drone αναμένεται να πετούν μόνο στους ουρανούς της χώρας της Βορείου Αμερικής μέχρι το 2021.
Η συγκεκριμένη παγκόσμια αγορά έχει τζίρο δισεκατομμυρίων με τις τεχνολογικές καινοτομίες είναι πάντα το ζητούμενο κάτι που οδήγησε το νεαρό Έλληνα Μηχανολόγο αρχικά στη θέση του αρχηγού της ομάδας σχεδιασμού του Μη Επανδρωμένου Αεροσκάφους Hermes ΙI, που κατέκτησε τη 9η θέση παγκοσμίως στην Πορτογαλία το 2013. Ο Κωνσταντίνος Δαλάκας αποφάσισε όμως στη συνέχεια να αναζητήσει μια λύση που ταιριάζει και στις ανάγκες της Ελλάδας όταν το 2016 προχώρησε στο σχεδιασμό ενός καινοτόμου drone μεταφοράς βοήθειας, του DM-II Titan, του “Τιτάνα”. Το επαναστατικό όχημα ξεχωρίζει καθώς δύναται να απογειώνεται και να προσγειώνεται κάθετα σαν ελικόπτερο αλλά στη συνέχεια να πετά σαν αεροσκάφος είναι δηλαδή ένα χαρακτηριζόμενο ως “Κάθετης Προσγείωσης (VTOL)” σκάφος. Το DM-II Titan διακρίθηκε στο διαγωνισμό του ευρωπαϊκού κολοσσού, της εταιρίας Airbus όπου στο διεθνές Cargo Drone Challenge έλαβε την πρώτη θέση με την υψηλότερη βαθμολογία του κοινού αλλά και 6η θέση της συνολικής κατάταξης μεταξύ 429 συμμετοχών από όλο τον κόσμο και ανήκει πλέον στη φαρέτρα των τεχνολογιών της πολυεθνικής κορυφαίας στο χώρο της αεροδιαστημικής εταιρίας.
Ο Κωνσταντίνος Δαλάκας μίλησε στο “Πρακτορείο”, αλλά και στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικό Πρακτορείου Ειδήσεων “Πρακτορείο 104,9 FM”.
Η διαδρομή μέχρι την επιτυχία
«Ήδη, δηλαδή, από τα 5 μου χρόνια έλεγα ότι θέλω να γίνω ηλεκτρολόγος – μηχανολόγος γιατί πάντα με εξίταρε η τεχνολογία και το πώς μπορεί να βελτιώσει τη ζωή μας. Έπειτα, ασχολήθηκα με διάφορα projects μέσα στη σχολή, όπως η κατασκευή ενός drone για μεταφορά βάρους, το οποίο έλαβε μέρος σε διαγωνισμό στην Πορτογαλία το 2013, φοιτητικό διαγωνισμό. Η διπλωματική μου έγινε πάνω στην τεχνολογία του αυτόματου ελέγχου ο οποίος είναι αυτός που μας επιτρέπει να έχουμε αυτόνομες κατασκευές, οι οποίες μετακινούνται μόνες τους και στη συνέχεια το 2016 ασχολήθηκα με το διαγωνισμό της Airbus, τον γνωστό, ο οποίος είχε ως στόχο το σχεδιασμό και την ανάπτυξη ενός drone για τη μεταφορά αντικειμένων. Πιο συγκεκριμένα, τα αντικείμενα, στα οποία εστίασα εγώ ήταν η Μεταφορά Ιατρικής Βοήθειας, που για την Ελλάδα που έχει πολλή νησιά και περιοχές που δεν είναι τόσο εύκολα προσβάσιμες από γης θα ήταν μία πολύ καλή λύση, γιατί υπάρχουν ανάγκες οι οποίες είναι άμεσες και με ένα drone μπορούν να εξυπηρετηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».
Πώς φτάσαμε στην επανάσταση των drones;
«Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί drones, τα οποία μας επιτρέπουν να έχουμε μία κάθετη απογείωση σε οποιοδήποτε χώρο χωρίς ιδιαίτερες υποδομές και με σχετικά καλές ταχύτητες. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι τα ελικόπτερα του σήμερα. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουν τη δυνατότητα να διαχειριστούν πολύ καλύτερα φορτία και τη δυνατότητα να παραμετροποιούνται ανάλογα με τις ανάγκες μας, αν θέλουμε να μεταφέρουμε φορτία ή κάμερες. Συνεπώς, είναι μία λογική εξέλιξη η ενασχόληση όλου του κόσμου με τα drones για τον απλούστατο λόγο ότι μας επιτρέπουν μία ευελιξία που μέχρι τώρα δεν την είχαμε με τα οχήματα που ξέραμε. Ένα ελικόπτερο που έχει έναν μόνο έλικα και σε περίπτωση που συμβεί κάτι θα έχει μόνο μία μηχανή, και άρα δεν είναι τόσο ασφαλές όσο ένα drone που έχει 8 έλικες και θα συνεχίσει να πετάει ακόμη και αν χάσει τον έναν κινητήρα του».
Πώς φτάσαμε στην επανάσταση των drones;
«Τα τελευταία χρόνια έχουν αναπτυχθεί drones, τα οποία μας επιτρέπουν να έχουμε μία κάθετη απογείωση σε οποιοδήποτε χώρο χωρίς ιδιαίτερες υποδομές και με σχετικά καλές ταχύτητες. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι τα ελικόπτερα του σήμερα. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουν τη δυνατότητα να διαχειριστούν πολύ καλύτερα φορτία και τη δυνατότητα να παραμετροποιούνται ανάλογα με τις ανάγκες μας, αν θέλουμε να μεταφέρουμε φορτία ή κάμερες. Συνεπώς, είναι μία λογική εξέλιξη η ενασχόληση όλου του κόσμου με τα drones για τον απλούστατο λόγο ότι μας επιτρέπουν μία ευελιξία που μέχρι τώρα δεν την είχαμε με τα οχήματα που ξέραμε. Ένα ελικόπτερο που έχει έναν μόνο έλικα και σε περίπτωση που συμβεί κάτι θα έχει μόνο μία μηχανή, και άρα δεν είναι τόσο ασφαλές όσο ένα drone που έχει 8 έλικες και θα συνεχίσει να πετάει ακόμη και αν χάσει τον έναν κινητήρα του».
Σχεδιάζοντας τον “Τιτάνα”
«Ο “Τιτάνας” εμπνεύστηκε από το γεγονός ότι μπορεί να σηκώσει βάρος και η διαφορά με τα υπόλοιπα drones, που μπορεί να αγοράσει κάποιος, είναι στη λειτουργία. Έχει τη δυνατότητα να απογειωθεί κάθετα αλλά στη συνέχεια μπορεί να πετάξει σαν αεροπλάνο. Αυτό διότι το αεροπλάνο έχει τη καλύτερη απόδοση όσον αφορά την πτήση, μπορεί να αναπτύξει υψηλές ταχύτητες, με χαμηλή κατανάλωση και να έχει μεγάλη αυτονομία. Θέλησα να συνδυάσω τα καλά των δύο τεχνολογιών. Δηλαδή την αυτονομία απογείωσης και προσγείωσης χωρίς να υπάρχει κανείς αεροδιάδρομος, με την ταχύτητα και την άμεση ανταπόκριση που μπορεί να έχει ένα αεροσκάφος. Ο ‘Τιτάνας’ πήγε πολύ καλά στο διαγωνισμό, ψηφίστηκε πρώτος από το κοινό, και πήρε συνολικά την 6η θέση στη γενική κατάταξη, το οποίο ήταν μια πολύ μεγάλη επιτυχία σε σχέση με τον ανταγωνισμό που υπήρχε με 450 συμμετοχές από όλον τον κόσμο».
Μπορεί να γίνει η παραγωγή ενός “Τιτάνα” στην Ελλάδα;
«Είναι ένα σύστημα με προϊόντα υψηλής τεχνολογίας που έτσι και αλλιώς δεν υπάρχουν συγκεντρωμένα σε μία χώρα. Όποτε καταλήγει να είναι ένα συνονθύλευμα από τα καλύτερα κομμάτια διαφορετικούς κατασκευαστές. Συνεπώς, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει στην Ελλάδα υπό τη μορφή της συναρμολόγησης, δηλαδή με τη μορφή της αγοράς εξαρτημένων από διάφορους κατασκευαστές, πιθανόν και από την Ελλάδα και να γίνεται εδώ και η συναρμολόγηση, όπου υπάρχει ένας αριθμός από αρκετά υψηλά καταρτισμένους ανθρώπους».
Πόσο σημαντική είναι η κρίσιμη βοήθεια σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και ειδικές συνθήκες;
«Κάποια στιγμή θα φτάσουν τα drones να είναι αυτόνομα, αυτή τη στιγμή το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι πρέπει να υπάρχει ένας πιλότος από πίσω. Δεν μπορούν δηλαδή αυτή τη στιγμή να ενεργήσουν μέσα σε ένα αστικό περιβάλλον χωρίς να υπάρχει κάποιος πιλότος που να ελέγχει το τι συμβαίνει. Όταν η τεχνολογία περάσει αυτόν τον σημερινό σκόπελο και φτάσουν τα drones να μπορούν να απογειωθούν από ένα σημείο να πάνε σε ένα άλλο, να προσγειωθούν και να περάσουν απευθείας βοήθεια, χωρίς να χρειάζεται ένας πιλότος για κάθε drone, τότε θα φτάσουμε σε μία εποχή όπου τα drones θα είναι μία πολύ καλή λύση για άμεση ανταπόκριση. Υπάρχουν άλλωστε περιπτώσεις ανάγκης όπου δεν μπορεί να φτάσει κανείς κάποιος εκτός από αέρος, όπως σε περιπτώσεις σεισμών, όπου καταστρέφονται υποδομές. Σε αυτές τις περιπτώσεις αν πρέπει να παρέχουμε βοήθεια θα πρέπει να το κάνουμε αναγκαστικά με πρόσβαση από αέρος και το κόστος παροχής μίας τέτοιας βοήθειας με ένα drone είναι πολύ χαμηλότερο από ότι με ένα ελικόπτερο. Οπότε πιστεύω ότι θα φτάσουν κάποια στιγμή τα drones να είναι εργάτες, οι οποίοι θα δουλεύουν πλάι μας και θα μας βοηθάνε να κάνουμε τις δουλειές μας».
Μπορεί να γίνει η παραγωγή ενός “Τιτάνα” στην Ελλάδα;
«Είναι ένα σύστημα με προϊόντα υψηλής τεχνολογίας που έτσι και αλλιώς δεν υπάρχουν συγκεντρωμένα σε μία χώρα. Όποτε καταλήγει να είναι ένα συνονθύλευμα από τα καλύτερα κομμάτια διαφορετικούς κατασκευαστές. Συνεπώς, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει στην Ελλάδα υπό τη μορφή της συναρμολόγησης, δηλαδή με τη μορφή της αγοράς εξαρτημένων από διάφορους κατασκευαστές, πιθανόν και από την Ελλάδα και να γίνεται εδώ και η συναρμολόγηση, όπου υπάρχει ένας αριθμός από αρκετά υψηλά καταρτισμένους ανθρώπους».
Πόσο σημαντική είναι η κρίσιμη βοήθεια σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και ειδικές συνθήκες;
«Κάποια στιγμή θα φτάσουν τα drones να είναι αυτόνομα, αυτή τη στιγμή το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι πρέπει να υπάρχει ένας πιλότος από πίσω. Δεν μπορούν δηλαδή αυτή τη στιγμή να ενεργήσουν μέσα σε ένα αστικό περιβάλλον χωρίς να υπάρχει κάποιος πιλότος που να ελέγχει το τι συμβαίνει. Όταν η τεχνολογία περάσει αυτόν τον σημερινό σκόπελο και φτάσουν τα drones να μπορούν να απογειωθούν από ένα σημείο να πάνε σε ένα άλλο, να προσγειωθούν και να περάσουν απευθείας βοήθεια, χωρίς να χρειάζεται ένας πιλότος για κάθε drone, τότε θα φτάσουμε σε μία εποχή όπου τα drones θα είναι μία πολύ καλή λύση για άμεση ανταπόκριση. Υπάρχουν άλλωστε περιπτώσεις ανάγκης όπου δεν μπορεί να φτάσει κανείς κάποιος εκτός από αέρος, όπως σε περιπτώσεις σεισμών, όπου καταστρέφονται υποδομές. Σε αυτές τις περιπτώσεις αν πρέπει να παρέχουμε βοήθεια θα πρέπει να το κάνουμε αναγκαστικά με πρόσβαση από αέρος και το κόστος παροχής μίας τέτοιας βοήθειας με ένα drone είναι πολύ χαμηλότερο από ότι με ένα ελικόπτερο. Οπότε πιστεύω ότι θα φτάσουν κάποια στιγμή τα drones να είναι εργάτες, οι οποίοι θα δουλεύουν πλάι μας και θα μας βοηθάνε να κάνουμε τις δουλειές μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου