Ένα αρχαίο ελληνικό γλυπτό έργο τέχνης, του 100-200 μ.Χ. από μάρμαρο, που εικονίζει την θεά του Έρωτος, Αφροδίτη, ευρέθη στην μακεδονικήπόλη Γέρασα της Ιορδανίας, σχεδόν άθικτο!
Είναι εντυπωσιακό το ρούχο της, έτσι όπως είναι τυλιγμένο γύρω της, κάτω από τους μηρούς της, και πώς το κρατά στην θέση του με το αριστερό της χέρι, ακριβώς στην πλευρά του ηβικού τριγώνου! Το ένδυμα βγαίνει πίσω από το τα πόδια της θεάς, σε μια μορφή, που υποδηλώνει ένα θαλάσσιο κέλυφος / κογχύλι, υπενθυμίζοντας ότι η θεά των Ελλήνων, Αφροδίτη, εγεννήθη, επ’ αυτού, «εις τον αφρό της θάλασσας», σε κάποια από τις ακτές της Κύπρου…
Τα μαλλιά της είναι πολύ επιμελημένα και διακοσμούνται με μια κόμμωση, που καταλήγει στους ώμους της. Κρατά επίσης ένα μήλο στο ανυψωμένο δεξί της χέρι, εμβληματικό της πρώτης θέσης που κατέλαβε στον διαγωνισμό ομορφιάς, με κριτή τον Αλέξανδρο-Πάρι! Έκτοτε αυτό το μήλο ονομάσθηκε«μήλον της έριδος», διότι σε αυτόν τον διαγωνισμό η Αφροδίτη ενίκησε δύο άλλες θεές!.. Δίπλα της, στα πόδια της, ο νεαρός και παιγνιδιάρης Έρως…
Το αγαλματίδιο έχει ύψος 37,5 εκατ.
«Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί – λέει ο δρ. Robert Steven Bianchi - η αφθονία των αγαλμάτων της Αφροδίτης, που βρέθηκαν σε αρχαίες τοποθεσίες, τόσο στην Ιορδανία, όσο και στην Συρία. Η δημοτικότητα αυτής της θεάς στις περιοχές αυτές πρέπει να γίνει κατανοητή, ως η επιβίωση της λατρείας της Μητέρας-θεάς, των πιο παλαιών χρόνων, της οποίας η λατρεία στην περιοχή ήταν τόσο ισχυρή, ώστε δεν μπορεί να χαθεί εύκολα. Αυτή η παναρχαία λατρεία της Μητέρας-θεάς, υπογράμμιζε τα χαρακτηριστικά της γονιμότητος, της ανθρώπινης και γυναικείας σεξουαλικότητας. Μέχρι και την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική Περίοδο, αυτή η σεξουαλικότητα εικονίσθηκε στις πιο ερωτικές και χαλαρές απεικονίσεις της θεάς Αφροδίτης.
Το αγαλματίδιο της Γέρασας είναι αντίγραφο, ενός φημισμένου μνημειώδους αγάλματος, της Ελληνιστικής Περιόδου. Το αρχαίο άγαλμα ήταν γνωστό ως ηΑφροδίτη Καλλίπυγος[1]. Το αρχικό άγαλμα της Γέρασας σχεδιάσθηκε κατά τέτοιον τρόπο, ώστε ο θεατής του, να πρέπει να πάει στο πίσω μέρος του αγάλματος, για ν’ ανακαλύψει ότι το ένδυμα-κέλυφος ήταν χαμηλότερο στο οπίσθιο μέρος, από ό,τι ήταν μπροστά, εκθέτοντας έτσι τους αισθησιακούς γλουτούς της θεάς.
Υπάρχει τουλάχιστον ένα μνημειώδες αντίγραφο του ελληνιστικού πρωτότυπου, στις συλλογές του Αρχαιολογικού Μουσείο Regionale Paolo Orsi στις Συρακούσες της Σικελίας. Αυτές οι δύο εκδοχές διαφέρουν από τις πιο κανονικές αναπαραστάσεις της Καλλιπύγου Αφροδίτης, όπως φαίνεται στο αντίγραφο της Συλλογής Farnese, που βρέθηκε στο Domus Aurea ή στον «Χρυσό Οίκο» στην Ρώμη. Η Αφροδίτη του Farnese στέκεται με το αριστερό της χέρι να υψώνεται, καθώς γυρίζει τον λαιμό της προς τα πίσω, δείχνοντας στον θεατή πού πρέπει να πάει για να δει τα… κάλλη της. Το αγαλματίδιο της Γέρασας και το παράλληλό του στις Συρακούσες, δεν γυρίζουν προς τα πίσω το κεφάλι. Έτσι, ο θεατής πρέπει να αναλάβει την… πρωτοβουλία να μετακινηθεί στο πίσω μέρος του αγάλματος», γράφει ο δρ. R. St. Bianchi.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ:
Bianca Teolato Maiuri «Museo Nazionale Napoli», Novara 1971, σελ. 43.
Paolo Ciurcina «Συρακούσαι. Η ιστορική πόλις» / «Syracuse. HistoricalTown» Μιλάνο, σελ. 38, όπου εικονίζεται ένα μνημειώδες αντίγραφο αυτού του τύπου, σαν το αγαλματίδιο της Γέρασας, και που χαρακτηρίσθηκε εσφαλμένως ως αντίγραφο της Αναδυομένης Αφροδίτης.
Τώρα γιατί τα λέω όλα αυτά;
Διότι το αγαλματίδιο της Καλλιπύγου Αφροδίτης, ξεπουλιέται από τηνBarakat Gallery, τώρα σε δημοπρασία...
Και ενώ ευρέθη στην μακεδονική Γέρασα της Ιορδανίας… η Αφροδίτη… απήχθη στην Νότιο Κορέα απ’ όπου "έφτασε" στα ξεπωλητήρια της Γκαλερί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου