Ιωάννης Καραπανάγος: ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΜΟΥ ΣΕ ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ, ΣΥΜΗ, ΡΟΔΟ!

 

Η πορεία κάθε ανθρώπου καταγράφει σημαντικούς 

σταθμούς σε όλους 

τους τομείς της Ζωής του. Στη δική μου, 

η Ρόδος και τα Δωδεκάνησα,

 γενικότερα, αποτέλεσαν αφετηρία για την 

επαγγελματική μου 

σταδιοδρομία, τις ανθρώπινες, τις φιλικές

και τις κοινωνικές μου σχέσεις,

 καθώς και για τις σπουδές μου στην 

Παιδαγωγική Ακαδημία Ρόδου.

Πάντα στα σχέδιά μου ήταν να επιστρέψω, 

πραγματοποιώντας 

ένα οδοιπορικό σε Καστελλόριζο, Σύμη και Ρόδο, 

αφήνοντας σε 

μεταγενέστερο χρόνο την Κάρπαθο.

Πρόσφατα, ο Θεός με αξίωσε να το πραγματοποιήσω, 

ξεκινώντας

 από το Καστελλόριζο.

Κ Α Σ Τ Ε Λ Λ Ο Ρ Ι Ζ Ο

Εντυπωσιακά βαμμένα, δίπατα ή τρίπατα, 

τα αρχοντικά βρίσκονται 

κατά μήκος της ακτογραμμής, μπροστά από 

έναν επιβλητικό κόκκινο 

βράχο. Στην κορυφή, το ερειπωμένο πια μεσαιωνικό 

κάστρο, 

χτισμένο πάνω στα αρχαία ελληνιστικά κρηπιδώματα

 της εποχής του 

Σωσικλή Νικαγόρα, είναι αυτό που έδωσε και το 

όνομά του στο νησί 

(Castello Rosso, δηλ. το Κόκκινο Κάστρο).

Ακριβώς πριν σαράντα χρόνια είχα τοποθετηθεί στο

 Αστυνομικό Τμήμα 

Καστελλόριζου, ως Διοικητής.

Μετά από σαράντα ολόκληρα χρόνια ανέβηκα τα 

ίδια σκαλοπάτια τ

ου κτιρίου, όπου στεγάζεται το Τμήμα.

Στην είσοδο, ο Ανθυπαστυνόμος Βασίλειος

 Βαρελάς, ευγενέστατος και 

χαμογελαστός, με ρώτησε πως θα μπορούσε να με 

εξυπηρετήσει. Δεν

 έκρυψε την έκπληξή του, όταν του εξήγησα τον 

λόγο της εκεί παρουσίας μου.

Στη συνέχεια, ξεναγήθηκα στους χώρους 

του Τμήματος, επαναφέροντας, 

στη μνήμη μου, εικόνες από την εποχή εκείνη,

που μου προκάλεσαν ανάμεικτα συναισθήματα.

Ακολούθησε η συνάντησή μου με τον Διοικητή, 

Αστυνόμο Β΄ Ιωάννη 

Σακελλαρίου και σύντομη ενημέρωσή μου για 

το σημαντικό έργο, 

υψίστης Εθνικής σημασίας, που επιτελεί το 

ακριτικό αυτό Αστυνομικό Τμήμα 

σήμερα.

Στο καράβι της επιστροφής με περίμενε μία

 απρόσμενη χειρονομία, που

 έκανε πιο έντονη τη διάχυτη συγκίνησή μου. 

Ο κ. Βαρελάς μου πρόσφερε

 το βιβλίο του Νίκου Καρακώστα ''μικρό μου 

Καστελλόριζο'', εκ μέρους 

του Αστυνομικού Τμήματος, ως ανάμνηση της 

επίσκεψής μου.

Στο Αστυνομικό Τμήμα Μεγίστης με τον Ανθυπαστυνόμο 

Βασίλειο Βαρελά

Σ Υ Μ Η

Η Σύμη είναι ένα μικρό κόσμημα των 

Δωδεκανήσων. Έχει κηρυχθεί 

ολόκληρη ως αρχαιολογικός χώρος, 

από το Κεντρικό Αρχαιολογικό 

Συμβούλιο, χάρη σε 159 χώρους και μνημεία 

που αποτυπώνουν την

 ιστορία της περιοχής, με ρίζες στην προϊστορική 

εποχή.

Με κατάνυξη και ευλάβεια επισκέφθηκα την Ιερά 

Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ 

του Πανορμίτου και στη συνέχεια τον Γιαλό, το 

κεντρικό λιμάνι του νησιού,

 όπου δεσπόζει το ρολόι, σημείο αναφοράς στο 

νησί, χτισμένο το 1881,

στα πρότυπα, όπως θρυλείται του Big Ben.

Ιερά Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ του Πανορμίτου

Ρ Ο Δ Ο Σ

Ήδη από την αρχαιότητα το όνομα της Ρόδου έχει 

συσχετιστεί με ένα

 άνθος, το «ρόδο». Το άνθος αυτό λειτουργούσε 

ως «λαλούν σύμβολο» 

της Πολιτείας της Ρόδου και χρησιμοποιούταν για να 

δείξει την

 προέλευση πολλών αντικειμένων από το νησί 

(απεικονιζόταν σε νομίσματα, κεραμικά κ.ά.). Η 

αναφορά στη Ρόδο ως 

«το νησί των ρόδων» έχει επιβιώσει στο πέρασμα

των αιώνων, τόσο 

στην ελληνική γλώσσα, όσο και σε άλλες γλώσσες. 

Θεωρείται ότι τόσο 

το όνομα Ρόδος, όσο και η λέξη ρόδο έχουν 

προελληνική προέλευση.

Μετά την αποφοίτησή μου, από τη Σχολή

 Υπαξιωματικών του πρώην

 Σώματος της Ελληνικής Χωροφυλακής, ως 

Ενωμοτάρχης, 

τοποθετήθηκα στο Τμήμα Τροχαίας Ρόδου.

Από τη Ρόδο, πέτυχα, κατόπιν εξετάσεων, 

στη Σχολή Αξιωματικών

και μετά την αποφοίτησή μου, ως 

Ανθυπομοίραρχος, τοποθετήθηκα και 

πάλι στη Ρόδο, υπηρετώντας ως εκπαιδευτής 

στην πρώην Σχολή 

Χωροφυλάκων, στο Αστυνομικό Τμήμα Αερολιμένα 

Ρόδου, και στα 

Αστυνομικά Τμήματα Καστελλόριζου και Καρπάθου,

 ως Διοικητής.

Η σημερινή εικόνα της Ρόδου αποπνέει καθαρά

 κοσμοπολίτικη αύρα, 

σε συνδυασμό με την απαράμιλλη φυσική 

της ομορφιά. Επιπλέον, 

παρουσιάζει μεγάλη ανάπτυξη, ιδίως στον 

τουριστικό τομέα, σε σύγκριση

με τα χρόνια που υπηρετούσα. Σε αυτό το νέο 

σκηνικό, είχα τη δυνατότητα

 να συναντήσω συναδέλφους και φίλους από το 

παρελθόν.

Επιφωνήματα, προσπάθειες αναγνώρισης 

προσώπων σε κάποιες 

περιπτώσεις, συζητήσεις, αναμνήσεις και 

ενημέρωση για τις σημερινές μας 

ενασχολήσεις, στιγμάτισαν τις ημέρες της παραμονής 

μου, 

επιβεβαιώνοντας ότι δεν υπάρχει παρόν και

 μέλλον, χωρίς παρελθόν.